چكيده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت حل مسأله بر كاهش مشكلات رفتاري دانشآموزان انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر، آزمايشي با طرح پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري با گروه كنترل و پلاسيبو بود. جامعۀ مورد مطالعه دانشآموزان ارجاعي به كلينيك امام حسين )ع( يزد در سال تحصيلي 11 11 بودند. تعداد 25 نفر از دانشآموزان به روش نمونهگيري در دسترس -
انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه جايگزين شدند ) 21 دانشآموز گروه آزمايش، 22 دانشآموز گروه كنترل و 22 دانشآموز گروه
پلاسيبو(. جهت سنجش آزمودنيها از پرسشنامۀ علائم مرضي كودكان (CSI-4) استفاده شد.
يافتهها: نتايج تحليل واريانس با اندازهگيري مكرر نشان داد كه آموزش مهارت حل مسأله بر كاهش مشكلات رفتاري دانشآموزان تأثيرداشت. بر اساس يافتههاي اين پژوهش، آموزش مهارت حل مسأله به دانشآموزان مبتلا به اين نوع اختلالات موجب پرورش مهارتهاياجتماعي و رفتاري لازم در آنها ميگردد، توانايي مؤثر بودن، غلبه بر مشكل، توانايي برنامهريزي و رفتار هدفمند و متناسب با مشكل را درآنها افزايش ميدهد.
نتيجهگيري: آموزش مهارت حل مسأله در كاهش ابتلاي دانشآموزان به انواع ناهنجاريهاي رفتاري آنان نقش مؤثري دارد.
كليد واژهها: حل مسأله، مشكلات رفتاري، اختلال كاستي توجه/ بيشفعالي، اختلال نافرماني مقابلهاي، اختلال سلوك