او مي خواست تا كودكان آزادانه در محيطي دلپذير بازي كنند، چون بازي و فعاليت و آشنايي با طبيعت را ابزاري براي رشد توانايي هاي كودكان مي دانست.
بررسي عقايد و آراء تربيتي فروبل:
وي عقيده داشت در ذات هر موجودي غايتي نهفته است كه با او آفريده شده ولي اين غايت به خودي خود واقعيت پيدا نمي كند اين كار بستگي به كوشش تربيت دارد سپس تربيت مثل گشودن اين طومار پيچيده و عيان كردن آن معناي واقعي و دروني و بكار بردن توانايي نهفته است و پروردن طبيعت حقيقي و خدايي انسان و نمايان كردن جنبه هاي ابدي و بي پايان او است.
نتيجه گيري عقايد تربيتي فروبل:
1- تربيت، راهنمايي يا كمك به تحقق استعداد هاي دروني كودك است.
2- تربيت شبيه به باغباني است كه با فراهم كردن شرايط مساعد، راه رشد طبيعي و سير به سوي كمال را هموار مي سازد.
3- در حالي كه دوره كودكي، دوره رشد بدني است، دوره بلوغ، دوره بردن عالم بيروني به درون است. و آثار آن به صورت ميل به آموختن دانش و كنجكاوي ظاهر مي شود. دوران بزرگسالي، دوران هماهنگ ساختن نهايي عالم دروني و بيروني و وحدت بخشيدن به آموخته ها و درك و فهم و خردمندي است.
4- تربيت درست آن است كه از درون آغاز شود و بدترين نوع تربيت، تربيت تحميلي است.
5ـ هدف آموزش و پرورش شكوفا كردن رشد طبيعي كودكان است ،بنابر اين برنامه درسي بايد كودك محور بوده و بر پايه طبيعت و علايق كودكان استوار باشد .
6ـ بايد به فرديت كودكان احترام گذاشت .
7ـ برنامه هاي درسي اين دوره بايد تعادل بين آزادي و ساختار را حفظ كرد .
8-فروبل نخستين كسي است كه غريزه خلاقه بچه راكه در هر طفلي از هر مليت و مربوط به هر دوره اي كه باشد وجود دارد مورد استفاده پرورش قرار داده است .كودكان بر اثر غريزه خلاقه علاقمند به دست زدن و جابجا كردن اشياء هستند .
لينك دانلود مستقيم فايل پاورپوينت