در حديثي از پيامبر اكرم(ص) مي‌خوانيم: شوم المرئة غلاء مهرها: [1] «زن بدقدم زني است كه مهرش سنگين باشد» و باز در حديث ديگري كه در ذيل حديث فوق وارد شده مي‌خوانيم:
«من شومها شدة مؤنتها»:[2] يكي از نشانه‌هاي شوم بودن زن آن است كه هزينه‌ي زندگي «يا هزينه ازدواجش» سنگين باشد و از آنجا كه بسياري از مردان و زنان براي فرار از زير بار اين مسئوليت الهي وانساني متعذر به عذرهايي از جمله نداشتن امكانات مالي مي‌شوند و در آيات 33 و 32 سوره‌ي مباركه‌ي نور صريحاً گفته شده است كه «فقر» نمي‌تواند مانع راه ازدواج گردد چه بسا ازدواج سبب غنا و بي‌نيازي مي‌شود. دليل آن هم با دقت روشن مي‌شود.
زيرا انسان تا مجرد است احساس مسئوليت نمي‌كند نه ابتكار و نيرو استعداد خود را به اندازه كافي براي كسب درآمد مشروع بسيج مي‌كند، و نه به هنگامي كه درآمدي پيدا كرد در حفظ و بارور ساختن آن مي‌كوشد و به همين دليل مجردان غالباً خانه به دوش و تهي دستند!
اما بعد از ازدواج شخصيت انسان تبديل به يك شخصيت اجتماعي مي‌شود و خود را شديداً مسئول حفظ همسر و آبروي خانواده و تأمين وسايل زندگي فرزندان آينده مي‌بيند و به همين دليل تمام هوش و ابتكار و استعداد خود را به كار مي‌گيرد و در حفظ درآمد مالي خود و صرفه‌جويي تلاش مي‌كند و در مدت كوتاهي مي‌تواند بر فقر چيره شود، بي‌جهت نيست كه در حديثي از امام صادق(ع) مي‌خوانيم «الرزق مع النساء و العيال»:[3] «روزي همراه همسر و فرزند است».[1]- طبرسي، امين الاسلام، مجمع‌البيان ذيل آيه 32 سوره نور.
[2]- حرعاملي، محمدبن حسن، وسائل الشيعه 15/10.
[3]- جمعي از نويسندگان، تفسير نمونه 14/465 نقل از تفسير نورالثقلين 3/595.
جهت دانلود كليك كنيد